Opis
Jeśli mamy zamiar ulepszyć nasz system opieki zdrowotnej, warto przyjrzeć się bliżej doświadczeniom innych bogatych krajów demokratycznych. Istnieją dwa główne typy. Są one czasami określane jako model Beveridge i model Bismarcka. Będę je nazywał „pojedynczym płatnikiem” i „funduszami ubezpieczeniowymi”.1
Systemy z jednym płatnikiem
W tego typu systemie rząd płaci dostawcom (z dochodów podatkowych), decyduje o cenach, decyduje, jakie procedury są objęte, decyduje o współpłatnościach i nie tylko. Prowadzi również niektóre lub większość szpitali i zatrudnia niektórych lub większość dostawców usług medycznych. Najbardziej znanym przykładem tego typu systemu jest brytyjska Narodowa Służba Zdrowia (NHS).
Opieka zdrowotna jest opłacana z podatków. Brytyjczycy nie płacą składek na ubezpieczenie zdrowotne. Nie ma dopłat za diagnozę i leczenie, czy to za wizytę u lekarza, czy za specjalistyczny gabinet. Istnieje niewielka dopłata za leki, ale jest ona zniesiona dla osób starszych, osób z chorobami przewlekłymi i innych grup potrzebujących.
Agencja rządowa korzysta z dostępnych badań, aby zdecydować, jakie terapie i leki są wystarczająco skuteczne i niedrogie, aby uzasadnić ubezpieczenie. Niektóre podstawowe rzeczy, takie jak okulary i niektóre rodzaje opieki dentystycznej, nie są objęte gwarancją. Pacjenci muszą najpierw udać się do swojego lekarza rodzinnego i otrzymać skierowanie na wizytę u specjalisty, podobnie jak w przypadku HMO w Stanach Zjednoczonych. Pacjenci mogą spotkać się z dowolnym wybranym przez siebie lekarzem rodzinnym, a po otrzymaniu skierowania mogą wybrać specjalistę, którego chcą zobaczyć w następnej kolejności.
Systemy funduszy ubezpieczeniowych
Austria, Belgia, Francja, Niemcy, Japonia, Holandia i Szwajcaria — zamożne kraje Europy kontynentalnej oraz Japonia — inaczej organizują opiekę zdrowotną. Głównymi płatnikami są ubezpieczyciele zdrowotni, zwykle zwani funduszami ubezpieczeniowymi. Obywatele wybierają kasę ubezpieczeniową i płacą składkę, często uzupełnianą wpłatą od pracodawcy. Fundusz ubezpieczeniowy określa, jakie badania, procedury i leki będą objęte ubezpieczeniem. Szpitale i lekarze są w większości non-profit lub prywatne; stosunkowo niewielu jest zarządzanych lub zatrudnionych przez rząd. jak działa szpital kliniczny
Pod tym względem wszystko działa podobnie jak w przypadku większości Amerykanów w wieku produkcyjnym, którzy otrzymują ubezpieczenie zdrowotne w ramach planu sponsorowanego przez pracodawcę i są leczeni przez lekarzy i szpitale non-profit lub prywatne. Ale na tym podobieństwo się kończy. Po pierwsze, wszyscy są objęci ochroną.
Osoby zazwyczaj są zobowiązane do zakupu ubezpieczenia zdrowotnego za pośrednictwem funduszu ubezpieczeniowego, a ci, którzy tego nie robią lub nie mogą, są przypisani do funduszu lub są objęci przez rząd. Fundusze ubezpieczeniowe muszą przyjąć wszystkich wnioskodawców; nie mogą odmówić ubezpieczenia ze względu na wiek, ryzyko, wcześniej istniejące warunki lub z jakiegokolwiek innego powodu.
Po drugie, istnieje podstawowy plan, który wszyscy ubezpieczyciele muszą zaoferować po stałej cenie. Zazwyczaj mogą również oferować lepsze plany, które obejmują więcej usług lub umożliwiają większy wybór wśród lekarzy lub krótszy czas oczekiwania po wyższej cenie. Po trzecie, ceny są ściśle kontrolowane.
Czasami, jak we Francji i Japonii, rząd ustala ceny w porozumieniu z przedstawicielami szpitali i lekarzy. W innych krajach, takich jak Niemcy i Holandia, ceny są ustalane dla całego kraju w drodze negocjacji między przedstawicielami funduszy ubezpieczeniowych a przedstawicielami dostawców usług medycznych. Jeśli negocjacje się załamią, rząd wkracza, by narzucić rezolucję. Po czwarte, fundusze ubezpieczeniowe nie mogą być nastawione na zysk. (Jednak konkurują ze sobą.)
Przejście
Dla Stanów Zjednoczonych przejścia na system ubezpieczeń na pierwszym uruchomieniu, które można było popełniać, umożliwilibyśmy się na całym naszym ubezpieczeniu popartym opieraniu się na pracodawcy. Ale to nie byłaby błaha sprawa. Ubezpieczyciele musieliby przejść z for-profit na non-profit. Rząd musiałby tworzyć, co robić z którą nieubezpieczeni, aby ubezpieczyciele lub mogli utrzymać polisę rządową.
Rząd musiałby, by, że istnieje przedmiotowy plan, który każdy może otrzymać. Ceny nie mają usług, ale mają być zabezpieczone w ramach negocjacji ubezpieczających, ubezpieczycieli, ubezpieczycieli, aby być gotowym do wykonania aktu wykonania i nadawania decyzji, takiemu kontu, aby nie przystąpić do umowy.Przejść amerykański system jednego płatnika można było przeprowadzić za jednym zamachem, rozszerzając Medicare lub Medicaid na całą populację.
Można to zrobić wypróbować alternatywę, w której Amerykanie mogą korzystać z Medicare, które mogą korzystać z Medicare, która może czerpać korzyści z ubezpieczenia medycznego i programu podobnego do Medicare, który jest podmiotem i mogą zakupić na giełdzie firma może kupować dla swoich pracowników. Lub po prostu wybierz zlecenie, które wykonasz dla pracodawcy lub pracownika medycznego, z dotacjami dla tych, którzy chcą ich potrzebować. objęto tymi postawionymi programami. przeszkodziłoby w poł wszechny zasięg, a rząd, jako dominujący płatnik, miałby silną pozycję do kontrolowania kosztów opieki zdrowotnej.
